sýðýntý kentin limanlarýnda
çýðlýk çýðlýða bir martý düþüyor
kanatlarýndan sýzan ilham perisidir
günahkar bir dili fýrçalamak için
tanrý ile kavga etmiþ
yazýk
keþke söyleseydi/n
ucundan azýcýk keserdim dilimi
masumiyetine bulaþmýþ
ölü adam profilim
kimsesiz
kefensiz
derinliklerinde gömülü
ki gömü
bulanýn olsaydý eðer
satar mýydý kalbimi
yazýk
keþle söyleseydi/n
geri alýrdým yüreðimi
sen hiç kendin deðildin
damarlarýndan geçen bir ölümlünün
iflah olmaz repliklerine
adýný aþk diye yazdýrmýþtýn
terk edilmiþ gözlerine perdeler indiriyordu
hayatýmýn sahnesinde
sufle beklemeye alýþkýn
gayri meþru iç sesin
yazýk
keþke söyleseydi/n
fýsýldardým beni sevdiðini
kor halimle
teslim olunmuþ minnetine secde eden cinnetim
ilenç duraklarýnda
soluklandýkça buldu kendini
ansýzýn dökülmekteydi incilerin
dizdikçe boynuma
bir bir diþlerini
dali’nin elinde ki “düþ fýrçasý”
kendi kanýnda boyadý aþk’ý
yazýk
keþke söyleseydi/n
bende vardý intihar mavisi…