kuş gönünden aşk

bir kuþ olsaydým omuzunda
küçük bir adam ve biraz düþ
cennetten çýkýp gelseydin
bütün zebanilere inat ey aþk
ben seni asla terk etmezdim

kim ki ayrýlýk der iþte keder
vatansýz adamlarýn namusu olmaz
bil ki inadýna tek vatanýmsýn
ikinci kez gidemediðim diyar
niçin hep annem gibi aðlýyorsun

acý emziriyor göðüslerinden
evlatlýk saz sancýlý geceler çalýyorsun
ansýzýn belime saplanan aðrý
uyuþmuþ sol bacaðým gibi duruk çað
kavuþmak isteyen de kim sevgilim

sonbaharýn kýrmýzý sarmaþýklarý gibi
her yanýmý sarýyor sanki hüzün
boynuna alýç baðlayan þu çocuða bak
kahkahalarý yamalý bohça kadýn
de haydi buyur yalnýzlýk denen ölüm

son bir gece bahþet bahçende
sonsuzluk öncesi bir sýnýr ihlali olsun
aþk niçin göçmen kuþlarýn yoludur
sevgili deðil koynuna girdiðin yar
giremediðin hep bir uçurum kenarý









Sosyal Medyada Paylaşın: