Sus! Bir þehir konuþurken, her zaman birisi ölür. Mevsimleri cebimde taþýyorum ben her zaman: Bir haziran yapraðý, kömür karasý bir kasým ve yýrtýk bir mart günü Hepsi yarým, hepsi yalan.
Kör bir keman çalýyor meydanda, notalar çukurlar kazýyor þehrin derin göðsüne. Gece, þimdi bir çürük rüya gibi, gölgelere karýþýyor. Herkes kayboluyor; adý olmayanlar, kendi içinde unutulanlar, yollarýn çamuruna batýyor insanlýk.
Ve sen, ey sahte sultan, üç kýrýk heceyle kurulduðun o taht eski bir liman gibi batýyor. Limanda çýplak ayaklý balýklar, kayýklarý kýyýya baðlayan ipler kimse bilmiyor hangi geminin, hangi ölümle boðulduðunu.
Þimdi git, yýrtýk defterlerde yanlýþ yazýlmýþ dualar bul kendine. Avut dur kendini yalanlarýnla. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.