Bir kalp eksiliyor odamýzdan, Sen pencereye yaslanmýþsýn, gözlerin yorgun. Perde, ince bir tül gibi ürperiyor rüzgardan. Ben gözlerimi masaya býrakmýþým, Uçmayý unutan iki kuþ gibi.
Bir þey söylemek istiyorum, Ama dilim her hecede tökezliyor. Senin omzunda uyuyan saçlar var, Benim ellerimde bir boþluk. Herhalde biz böyle seviyoruz birbirimizi: Sen eksik bir yaðmur gibisin, Ben kýrýk bir þemsiye.
Biz birbirimizi tamamladýðýmýzý zannediyoruz. Halbuki gerçek bir kum saati gibi; Bir taraf diðerini tamamlarken, Doldururken eksiðini, Tüketiyor kendi kendini.
Bak iþte, yine akþam oluyor. Pencerenin kenarýnda, Bir kalp eksiliyor, sessizce. Belki de sevmek, Bu eksilmelerin tam ortasýnda durmaktýr.
Bir kalp eksiliyor odamýzdan, Bir þey söylemek istiyorum, Biz birbirimizi tamamladýðýmýzý zannediyoruz. Herhalde biz böyle seviyoruz birbirimizi:
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.