Kendimizden Kaçınca

Biz en masum çocuklarý
Çirkin þey diye sevenleriz
Pek tabi bizi biz eden
Oldukça yoðun ýssýz kalplerimiz
Zamanýn durduðu dakikanýn saniye
Saniyenin saatlere dönüþtüðü yerdeyiz
Geçiþ üstünlüðü bilmez
Pul pul ter döken gözlerimiz
Çokça düþünüp tek kelime söylemeden
Sýkýcý , uysallýktan uzak bir bakýþla
Salonuna sýðýnýr evin hislerimiz kýþta
Çokça üþümüþlüðü sözlerimizin
En derin , en geniþ odasýnda evin
Isýtmaya yetmezdi ateþ olsa okyanusta
Kýrmak deðil öteyi beriyi her solukta
Salgýn kýrýcýlýk nihayet bizi bulduðunda
Açanlarýz gözlerimizi bu hayata
Özlemini çektiðimiz bir tutam pamukla
Islatýr hasta dudaklarýmýzýda
Silinir belki ruhumuza yapýþmýþ
Birkaç metalleþmiþ kelime
Kullanýlýr sonra kýlýç yapýmýnda
Deriz belki sevgimizi o zaman onlara
Ýnsanlýðýmýzý bir kenarýya býrakýnca
Sosyal Medyada Paylaşın: