Ph
Barış Eşiği
Kaç kez aðladýk bilmiyorum.
Kaç kez yanýldýk ve kaç kez,
Yara aldý çaresizliðimiz?
Acýmýzýn eþiðini aldý bizden savaþlar.
Boðazýmýza asýlacak ipler,
Ýçimizde yere döküldüler
Bir parça korku kaldýysa,
Karanlýkta yolumuzu bulmak için,
Gözlerimize sürdük.
Gideceðimiz yere odaklanýrken,
Nereden geldiðimizi,
Ne için mücadele ettiðimizi unuttuk.
Özledik...
Öyle özledikki, neyi özlediðimizi unuttuk.
Yarýnlarýn hayallerini dün kavurup yedik.
Bu gün?...Bu gün yok...
Yok olan ne diye sorulacak olsa,
Ben yok, Sen yok, Biz, yok...
Bu aþinalýðýn izahý yok...
Bittiði söylenirken savaþýn,
Kocaman dumanlar var içimizde.
Ufacýk hayatlar bir mangal düzeninde.
Özledik huzuru, barýþý... özledik de,
Bitirmeli artýk bu hikayenin anlamsýz savaþýný.
Bir iðne deðdiðinde elimize,
Canýmýz yanmalý.
Acýnýn eþiði tüm insanlýkta bir olmalý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.