Merhametimiz Kadar Çocuktuk

Yaya çocuklardýk biz,
Kaldýrým taþlarýnda seksek oynardýk
Arabasýný ittirmeye çalýþanlara
Yardým ettik
Arabalarýna binip basýp gittiler
Herkes gibi,
Sonra..
Yalýnayak kaldýk biz yine
Birdaha asla dediðimiz herþeyin
Kölesi olduk büyüdükçe
Üzerimizden geçip gidecek her gemiye
Bir damla su olduk
Ýçimizde yüzecek olan hayallerimiz bulandý
Rüzgara kapýlýp onlarý kýyýya çaldýk
Gözümüze bakan gözlere aldanýp
Gözümüze bakýp
Kendilerini görebileceklerine inandýk
Kendimizi ayna sanýp hep yanýldýk
Nasýl tanýr bir insan
Ben henüz tanýmazken kendimi
Birlikte büyüsek birlikte yaþlanýp
Birlikte ölsek bile
Kendinden daha mý yakýn bir baþkasýna insan
Akýl karýþýklýklarým , alýn kýrýþýklýklarýma bakýp
Anlaþýlabilir mi? Sanmýyorum...
Milyonlarca kez baktým aynaya
Bu yüzü tanýyabilmek için.
Yeterli deðildi, bakma yada görme farký gibi deðil
Mümkün olsa aklýn içinde yaþamak
Damar damar dolaþýp insaný anlamak
Tanýmaya yeterli deðildi ömür....
Sosyal Medyada Paylaşın: