"Ýyileþtim... Zaman herkes gibi bana da ilaç oldu. Unutmanýn ilacým olduðunu düþünürdüm hep, unutmak için denediðim yollarýn bile, hiç bir öneminin kalmadýðýný, öðretti zaman. Ve ben iyileþtim. Çok aðrýlý zamanlardý, zamanýn içinde, zamanýn durduðu zamanlar... Nasýl anlatýlýr tam bilemiyorum ama içimden birþeylerin canlý-canlý sökülüp atýldýðý, sökülen yerin yeniden oluþtuðu ve yine sökülüp atýldýðý bir döngü. Günlerce - gecelerce - hatta aylarca... Sonra düþünceden azad oldum. Mekandan, kurgulardan, acýlardan. Tanrý seviyesimiydi bu? Beni o kadar acýyla boðuþturan ve bana hiç acýmadýðýný düþündüðüm Tanrý, kendini böyle mi göstermiþti bana. Acýtarak mý iyileþtirecelti beni... Öncesinde acýlar içinde, içime aðlarken, düþlerdim. Ýyileþebilecekmiyim diye. Sonra düþünceden azad oldum. Mekandan - kurgulardan - acýlardan. Ve zaman, zamanla herkes gibi bana da ilaç oldu. Ýyileþtim... __þairþizofren__ (sahibini arayan gölge)
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.