Aynada eski yüzüm ve yeni çizgiler; Kimim ben, Neyim, Neresindeyim kendimin?
Ya sen, Sen kimsin? Ben ki, Kendime Hiçkimse, Senin neyinim...
Gözlerimin içindesin bazen, Bazen sen olur yüzüm, Dökülür aynalar zamansýz saatlerime; Cansa can, Kansa kan, isyansa isyan be..
Ne yapacaðýmý bilemem, Bilemem...
Bir sancý baþlar göðsümde, Bazen Durur nefes, Yetmez Soludugum hava ciðerlerime; Senin Nefesin Gerek. Sonra; Ay doðar, Bütün lanetler benim, Kalbine Gümüþ Kurþun Yemiþ Deli Kurt gibi dolanýrým. Kimsesizliðimin labirentli yollarýnda, Hem “Herþeyim” olursun. Hem “hiçbirþeyim”, Çare aramaktan çaresizlikte Tükenir ümitlerim, Sana dolanýrým sonra...
Caddelerim bomboþ sensiz, Hiçbir þiir çýkmaz sokaðýna, Ve hiçbir þarký çalmaz kapýný. Aþk aciz, Aþk ayaklarýnýn altýnda.. Söyle sevgili söyle, Yakýndan uzak mý ismin, Bana haram mý cismin, Göðsümdeki bu sancý kimin?
__tankutalp__þairþizofren_
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.