Bakýþlarýmda hayalet þilepler batýyor gün ortasý
Bir bir devriliyor gönül hanemde umutlar
Þiirlerim boyun büküyor sensizliðin acýmasýz sessizliðinde
Kendimi kandýramýyorum artýk, biliyorum gelmeyeceksin
Bir elvedana kurban veriyorum tüm sevmeleri
Ve yetimliðine aðlýyor aþk
Bilsen kaç bahara kurþun sýktý sýtma tutmuþ günlerim
Kýþlar utandý gelmeye de mevsimsiz kaldý þehrim
Kaç kez kovaladým düþlerimin sen yanýný da
Kabuslarýn eteðine takýlýp, firar etti uykularým
Gitmek bana yakýþmazdý biliyorum
Ama kalmak aðýr geldi sana
Sen giyinebilir miydin yalnýzlýðýn kara esvabýný
Cüzzamlý bir sevdanýn ardýna takýlýp ölüyorum ben
Koca bir çýnarýn gövdesine kazýyorum yüreðimi
Çýrýlçýplak kalýyor hazan vurmuþluðun matemiyle
Gel kelimesi uyuþtururken dilimin ucunu
Damaðýmda kekremsi bir tad kalýyor öylece
Seni unutabilmek için kaç vedayý satýn aldým bilsen
Kaç kavuþmayý ipe çektim vuslatýn son baðlamýnda
Her yeni baþlangýçta sen deðil miydin önümü kesen
Sen deðil miydin koskoca bir sevdayý heder eden
Süngüsü düþmüþ kirpiklerime
Koca bir hiçlikti býraktýðýn giderken
Tüm þehirleri sana adýyor
Ýstanbul’u kendime saklýyorum
Hadi uðurla beni tekbir sesleriyle
Ömrümün sevkiyatý var þimdi
Eylül GÖKDEMÝR/18.10.2008