SESSİZLİK

Gecenin siyahýnda bir yýldýz kaydý,
Bir kalp çatladý uzaklarda.
Hangi kelime susturur,
Küllerinden doðan bir yangýný?

Aðlar gökyüzü, damla damla,
Toprak içe çeker sessiz yasýný.
Eller titrer boþluðun kenarýnda,
Kim bilir, düþmek mi kurtuluþ?

Bir kapý açýlýr, derin ve karanlýk,
Her adým yankýlanýr sonsuzlukta.
Hayaller, kýrýk aynalarda hapsolmuþ,
Ve her yüz, eski bir hatýraya tutkun.

Ah, zaman!
Sen mi bizi terk ettin,
Yoksa biz mi seni?
Her bir saniye bir hançer gibi,
Göðsümüze saplanýr durur.

Son sözler…
Bir fýsýltý gibi yankýlanýr,
Ve sessizlik kalýr geriye,
Hýçkýrýk kadar gerçek,
Bir kuþ tüyü kadar hafif.

Hangi yara kapanýr,
Hangi acý diner?
Belki de insan,
Acýdan yapýlmýþtýr biraz.
Sedat Evren
Sosyal Medyada Paylaşın: