Bir zamanlar,bizim de delirmiþti kanýmýz; Bir sevda nöbetiydi,kendimizden geçerdik. Âvâre kuþlar gibi,kaygýsýz ve sorumsuz Ýstanbul kazan,biz kepçe Dolaþýr dururduk güz yaðmurlarýnda, elele; Saçlarýmýz -ýslak- düþerdi yüzümüze, -Benim de saçlarým vardý o zamanlar- Islansak da iliklerimize kadar Sýrýlsýklam avuçlarýmýz Nasýl da sýcak gelirdi birbirimize... Kuytu aðaç diplerine sýðýnýr,çakan þimþeklerle ürperirdik Ve zýt elektrikler vardý dudaklarýmýzda; Yýldýrýmlar hep benden sana düþerdi. Saðnaklar,söndüremezdi yangýnýmýzý, Kâh Emirgân’da,kâh Kanlýca’da Fakat hep,yalnýz bize ait bir dünyada Sýrýlsýklam ýslak,sýrýlsýklam âþýk Dolaþýr,dururduk, Sonra,küçük,eski ve sýcak bir Boðaz vapurunda Sokulup birbirimize,ýsýnýr,kururduk; Onbeþ kuruþ vapur,onbeþ kuruþ çay; OTUZ KURUÞTU MUTLULUK.....
Derken; Ayrýlýk gelip çatardý kapýnýn önünde. Bir gariplik çökerdi içime birden; Yapayalnýz kalýrdým koca þehrin ortasýnda, Yumruklarýmý sýkardým,ellerinin sýcaklýðý gitmesin diye Ve tutardým soluklarýmý Kokunu kaçýrmamak için içimden. Öylece dolanýrdým sokaðýnýzda,dolanýr,dururdum. Kaldýrýmlara dert yanar,gazoz kapaklarýna tekmeler vururdum. Sonra,hep ayný hikaye; Son otobüs,son vapur,son dolmuþ parasý Uzadýkça uzardý Lâleli’yle Üsküdar’ýn arasý...
Ve o soðuk yatakta Her gece yepyeni þiirler söyleyip Ellerime sinmiþ tenini koklar, Yeniden yaþamaya çalýþýrdým o güzel anlarý Ve ihtiyar konaðýn güngörmüþ tavanlarý Halden anlar,geceler boyu beni dinlerdi. ............. Ne güzel günlerdi......
ÜNAL BEÞKESE (1997)
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadri ünal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.