Bir damla suyun týnýsýyla huzur bulur ruhum, Uçsuz bucaksýz denizlere varmak için, Onun hayaliyle yol alýrken kalbim, Kendi içimde ararým O’nun sýrrýný.
Aþk, bazen bir vuslat, Bazen bir ayrýlýk Yar’ý ararken yandýðým bu yolda, Yolun kendisi olur artýk en büyük sýr.
Ey dost; hani derler ya, Iþýk, göze deðil gönle doðar. Bir zerreyken evren olur içim, Ve ben tüm evreni taþýrým yüreðimde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.