NARİN'E

Bir çocuk vardý, adý Narin,
Saçlarý güneþ, gözleri bahar;
Bir melek gibi, bir çiçek gibi,
Topraða düþmeden soldu bir nar.

Annesi derler, taþ kesmiþ kalbi,
Kardeþi olmuþ bir yýlan gibi,
Amca denen gölge karanlýk,
Nasýl düþer insan bu kanlý yola?

Hangi vicdan kýyar küçücük ele?
Hangi yürek dayanýr bu acýya?
Bir bebeðin gülüþü titrerken gökte,
Bu dünya neden kör, neden saðýr hala?

Ah Narin, sesin yanký bulur mu?
Adalet olur mu, öfkem diner mi?
Gözyaþým sel olup yýkar daðlarý,
Ama ne fayda, geri gelir mi?

Feryadýn büyür göklere doðru,
Karanlýk bir çað bu, insanlýk kayýp.
Vicdan mezarlýk, kalpler mühürlü,
Ve senin masumiyetin ateþe sarýlýp.

Kýrýlan umutlar, dökülen yaprak,
Çocuk bahçesi suskun, boynu bükük.
Kimse sormaz mý “Bu neyin cezasý?”
Hangi masum bu zulmü hak eder, göçüp?

Narin, o küçücük bedeninle,
Koca bir insanlýk ayýbýný yüklendin.
Bir çýðlýk oldun tarihin içinde,
Ve bizi, suskunlarý, yerle bir ettin.

Ah zalim dünya, vicdansýz eller,
Kimse anlamaz mý bu kan kokusunu?
Bir annenin adý neden katil,
Bu kadarmi, vicdansýz olur abi?
Bir amcanýn gölgesi neden düþman olur?

Aldýklarý ceza yeter mi sence,
Bir caný geri getirmeye?
Hangi mahkeme siler bu lekeyi,
Hangi söz dindirir yürekteki yangýný?

Bu kara toprak, bu zalim diyar,
Kaç narin çiçeði solduracak daha?
Kaç masum, yalan dünyada
Karanlýða kurban kalacak hala?

Ama unutulmaz, Narin’in adý,
Hafýzalarda bir yara, bir sýzý.
Belki bir gün, insanlýk uyanýr,
Ve senin feryadýn bir sonun ýþýðý kalýr
Þimdi huzurlu uyu,
Bu dünya,sana layýk deðildi zaten.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: