ERKENCİ KUŞLAR GİBİ

Erkenci kuþlar gibi haber bile vermeden çekip gittin
Her þey yarým kaldý aþkýmýz gibi
Ne oldu da gittin bre vefasýz, yetmedi mi sana sevgim?
Yine puslu bir sabahta gözlerimi sensizliðe açtým
Odam karanlýk, yataðým ise sensiz
Her eþyada bir hatýran olsa da sen yoksun
Pencereyi açtým, sanki güneþ doðmamaya ant içmiþ
Her taraf içim gibi zifiri bir karanlýk
Gökyüzündeki bulutlar da sanki benim gibi dert dolu
Peþinden saldým, senden bana kalan ne varsa
Bulutlara yükledim, rüzgârlara söyledim sensizliðimi
Hayat ise bir kum saati gibi akýp geçmekte
Her tanesi ben diyeyim bir gün, sen de bir yýl
Hala bir haber de yok senden
Daha yaþanacak neler vardý neler bir bilsen
Söyle þimdi neredesin, ne haldesin, kiminlesin?
Ya ben ne haldeyim, bir haberin var mý?
Güneþ doðmakta ama niye aydýnlatmaz içimi?
Eski halimizi, aþkýmýzý ararým sensiz sokaklarda
Gündüz de olsa gözlerimde kara bir sis bulutu
Ne yeryüzüne yansýyan bir ýþýk demeti
Ne de gözlerimde bir parýltý var senden
Anladým ki artýk, ne sen bir papatyasýn
Ne de ben aþkýndan gözü kör olmuþ bir deli
Ne zaman sensizlikten içim daralýp afakanlar bassa
Kulaðýma dolar bir ayrýlýk ezgisi
Buðu dolu gözlerimin önüne hayalin gelir, geceye inat
Yoldaþ olur sensizliðime, ýþýk olur karanlýðýma
Yetmez, kokun tüter burnumda buram buram, sýzlar
Ve ben uzaklara dalar giderim peþinden
Kar buz da söndürmez içimdeki sensizlik yangýnýný
Efkârýmý daðýtmak için kurarým bir çilingir sofrasý
Mezesi de yüreðim, aþkýmýz olur
Ara sýra yalandan bir kahkaha atarým
Gözlerimden akan yaþlara inat
Kafama deli sorular gelir, çýkamam içinden bir türlü
Aslýnda cevabýný bulmak için deðil
Seni unutmak içindir kendimle cebelleþmem
Son nefesimi verip ölene kadar da sürecek bu halim, bilirim
Çünkü iki beden, gece ile gündüz gibi
Dudaðýn dudaðýmda ölümüne seviþirken
Olmaz sensiz bir hayat derdim
Zaten ölümden baþka bir ihtimal de olmazdý, benim için…

Sosyal Medyada Paylaşın: