KAĞIT YOKTU YAZMADI KALEM

Bir uçurum kenarýndaydý bedenim, düþtü düþecek
Gece karanlýktý ay ise gamlý
Feleðin çarký dönerken kader de örmüþtü aðlarýný
Bir de üstüne yaðmur yaðýyordu çiseleyerek
Asýl fýrtýna ise içimdeydi
Gözlerimde bana ait olmayan bedeninin hayali
Zaten hayalinden baþka hiçbir þey de yoktu
Bir bir geçiyordu gözümün önünden hatýralar
Herkes vardý bir ben yoktum bir de sen
Ama bil ki bu kalp senden baþkasýný hiç sevmedi
Bu gözler ki senden baþkasýný hiç görmedi
Bu dil ki senden baþkasýna seviyorum demedi
Þimdi ise lal oldu konuþmaz
Göz pýnarlarým da kurumuþ akmaz
Kirpiklerim kýrgýn, donmuþ kapanmaz
Gitme diyen çýðlýklarým da fayda etmedi gidiþine
Sen dargýn ben ise piþman deðilsem
Ýçimdeki bu isyan, sensizlik isyaný deðil de ne o zaman?
Bir defa gülmedin be yalan dünya!
Bak can pazarýnda sattým bedenimi gidiyorum
Þimdi bunun hesabýný kim verecek?
Benim bu gidiþim sevgisizlikten deðil çaresizliktendi
Kâðýt yoktu yazmadý kalem ama þahitti gökteki ay…

Sosyal Medyada Paylaşın: