bir insan sûreti
Bendeki onulmaz hasret, çýðlýða dönüþtü,
Duyuyor musun, kalbimin amansýz feryadýný?
Sen duymasan da, bilmesen de,
Duyulmayan sesleri iþiten biri var.
Suskunluðum, yýldýzsýz bir gece gibi,
Sessizliðin içinde yankýlanýrým sanki
bir tek yoksunluða ve ölüme,
bulunmadý bulunamýyor bir çare!
Ateþin uzaktan soðuk görünmesi gibi,
yabancýdýr dertlere hiç dert çekmeyen
sofran eksik kalýr, sözcüklerin yavan gelir,
"Aðlamayan anlayamaz" demiþ ya þair
Alýþmasý güç bir hakikat bu;
gözyaþlarýný düzmece heveslerle
ve hüznü sahte gülüþleriyle örten
soðuk, çok soðuk bir insan sûreti...
"Gerçek" insanlar kayýp vahalarda,
belki þimdiden cennete giden trende
peyderpey dünyadan uzaklaþmakta ya da,
sûretini ve gölgesini kötülerden kaçýrmakta...
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.