Feryâd-ı Aşk

Ey sîneme düþen o derin aþkýn alevi,
Yaksa da cânýmý, bahar eder zulmet evi.
Firkatle yandýkça bu gönül külden bir kefen,
Aþkýn ne derin deryâ, boðulur her nefesi.

Gönlümde bir çýðlýk ki semâvâta uzar,
Hicrân-ý yâr, bir yel olur kalbime azar.
Aðlar gece, yýldýzlara fýsýldar hüznümü,
Lal olur semâ, kaderime sýrlar yazar.

Ey hicran, adýn zulüm, sancýn yürekte karar,
Ayrýlýk hükmeder, özlem cihanda gezer.
Kâinat sessiz, duâ eder aþkýn adýna,
Zaman bir fânî, umutsuzca akar gider.

Ey mahrem-i kalbim, vuslat hayal midir hâlâ?
Ne gam, ne figân dinler aþkýn þeb-i mübtelâ.
Rûhum bir hâsir zindanda, ýþýða hasret,
Bir umut beklerim ki yâr olur ilâhî sada.

Ey Leylâ-i özlem, vuslat sahra mýdýr bize?
Ferhâd gibi dað yontsam, aþk gelir mi göze?
Ey Rabbim, ecr-i hicrân mýdýr aþkýn adâleti,
Beklerim rahmetinle huzur dursun öze.
Sosyal Medyada Paylaşın: