Þimdi sen oradasýn, karþýmda. Oturduðun sandalyenin ucunda. Biraz yorgun ama çok güzel. Karþý masada unuttuðun gülüþ, ne zaman baksam ,bana dönüyor.
Bir çay söylüyorum kendime, arada bir sevdayý karýþtýrýyorum içine. Kaþýklar dönüyor dünya misali, ama durmuyor iþte, hep bir yerden eksik kalýyor. Hayat gibi…
Resmini çizermiþ gibi sana bakýp bakýp, Þiirle çizmeye çalýþýyorum seni. Seni anlatacak bir kelimeler arýyorum, bulsam ; bütün sözlükleri yakardým düþünmeden. Çünkü bilirim ki sen, hiçbir cümleye sýðamazsýn zaten. Gökyüzü kadar mavi, Deniz kadar derinsin.
Sonra hesap geliyor masalarýmýza, Ödüyoruz ikimiz de ayrý ayrý. Sen cebinden bir rüzgâr çýkarýyorsun ben ise her harfi hüsran, kýrýk bir þiir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.