SEN BANA (477.)

Gün akþam olmak üzere
Karanlýk ve puslu bir hava
Düþtüm yollara seni arýyorum
Delice yaðýyor yaðmur
Bir yandan fýrtýna
Yavaþ yavaþ bana doðru yaklaþan
Kuþlarýn kanat çýrpmasý gibi
Sesler duyuyorum
Her yer gittikçe karanlýða boðuluyor
Zifiri karanlýðýn ortasýndayým
Bir ýþýk birazcýk ýþýk olsa
Bir adým öteyi göremiyorum
Aydýnlansa yollarým
Elbisem ýslandý üþümeye baþladým
Eteklerimden akýyor yaðmur sularý
Bacaklarýma takýlýyor
Zorlukla yürüyorum
Delice yaðan yaðmurda
Ýliklerime kadar ýslandým
Sana kavuþmanýn umuduyla
Karanlýðýn içinden koþuyor koþuyorum
Hiç baharý olmaz mý bu kýþlarýn
Eser durur rüzgar daðlarda
Ve yamaçlarda gün boyu
Sen diyorum sen neredesin
Ben böyle çembere kýsýlmýþ bir haldeyken
Ruhum daðýldý birden
Bomboþ oldu içim
Darmadaðýn oldu düþüncelerim
Ýþte öylesine nefes alýyor
Ve yaþýyorum
Aç yüzüme kapanan kapýlarý
Yeniden yaþamalýyým seni
Özlemedim deme sakýn
Erimek üzereyim hasretin kucaðýnda
Anla artýk beni sevgili
Ay sýzmaya baþladý birden
Dudaklarýmda bir türkü tutturdum
Gecenin sessizliðinde
Aðýtlar yakýyor türkülerim
Gün iþiyor yavaþ yavaþ
Güneþin doðuþu dökülüyor
Denizin üzerine Binlerce pýrýltý
Yakamoz oluþuyor
Kavuþamadýk biz vuslata
Ulaþamadýðým hasretim oldun
Sen bana


Fatma Ayten Özgün

Sosyal Medyada Paylaşın: