YARIM KALAN ŞİİR (3. )

Her gün baktýðým gök yüzünün
Birden farklý gördüm yüzünü
Yýldýzlar vardý sönmüþ
Sararmýþ bal mumuna dönmüþ

Her yer karanlýklara bürünmüþ
Birden deðiþti hava
Ha koptu ha kopacak fýrtýna
Allak bullak oldu düþüncelerim

Serseri rüzgar bir dinse içimde
Bir uðultu sardý kulaklarýmý
Kalbimde derinde birde sýzý
Yine birden düþtün aklýma

Siyah gözlerin daðýlmýþ saçlarýnla
Býrak bu son halin kalsýn aklýmda
Huzuru sende bulup
Izdýrabýn koynunda uyusam

Ayazýnda donup ateþinde yansam
Hayali sende kurup hicraný sende kanýp
Siyah gözlerinin derinliðinde yok olsam
Ne yaptýysam kapanmýyor yaram

Aðlasam hýçkýr sam baðýrsam avaz avaz
Ne çare
Söyleyin güneþe
Ufkumu karartmasýn ve beni aðlatmasýn

Siyah gözlerinle baktýn derinden
Ýçime ateþi attýn da gittin
Duydum ki hasret gideriyormuþsun
Umutsuz bu sevdam aðlar içimde

Tatlý tatlý akan aþk þerbetinden
Bir yudum da olsa vermeden gittin
Fal baktýrdým ikimizin adýna
Geçtiðim hiç bir yol çýkmýyor sana

Vazgeçtim yollardan yýllardan da
Çýkmaz sokakta serseri kalbim
Dönüp dolaþýp hayale talim
Bu sokakta yüreðim esir kaldý

Sözlerim dilime dolanýp kaldý
Sebebimle ruhum sana dayandý
Peþinde koþmaktan yoruldu gönlüm
Yarým kaldý þiirlerim dilimde

Kalemim yazmýyor isyan ediyor
Beni affet þiirimi bitiremedim
Ne kadar sevmedim desem de seni
Gözlerimle gözlerini sevdi gözlerim

Fatma Ayten Özgün



Sosyal Medyada Paylaşın: