Dilime Kilit Vurdum
Dilime kilit vurdum, sustum,
Kelâm, nehir gibi çekildi içimden.
Söz, bir yük oldu omuzlarýmda,
Karanlýkta yankýlanan bir yanký belki de.
Harfler daðýldý, düþtü birer birer,
Sessizlik bir sýðýnak oldu dertlere.
Anlatacak ne çok þey vardý oysa,
Ama sustum; söylemek, ihanet gibiydi kendime.
Bir çýðlýk yutkunup gözlerime astým,
Her bakýþta bir cümle saklý kaldý.
Sözcükler yanýmda, suskun ve eksik,
Dilime kilit vurdum, içimden baðýrdým.
Bazen sustuðun yerde büyür hakikat,
Bazen sessizlik anlatýr en derini.
Kilit açýlýr mý bilmem bir gün,
Ama þimdilik sustum, çözmem dilimi.
Sustum…
Ama sustuðum yerde bir fýrtýna büyüdü.
Göz kapaklarýmda saklý bir deniz var þimdi,
Dalgalarý hiç dinmeyen, kýyýsýz bir sonsuzluk gibi.
Her harf içimde kör bir düðüm,
Açmaya kalksam, daha da sýkýyor ruhumu.
Sözlerim zincirlendi, kilidim kýrýlmaz,
Ama bu suskunluk, yok etti duygumu.
Bir aynada gördüm kendimi,
Sustuðum her cümle alnýma yazýlmýþ.
Söylemek istediklerim,
Sessizliðin çýðlýðýnda yankýlanmýþ.
Belki bir gün, belki bir gün,
Bir rüzgâr gelir ve söker kilidi.
O gün dilim,
Küllerinden doðar mý yeniden?
Ve belki bir gün,
O kilit düþer ve sözlerim,
Ýçimdeki dünyayý anlatýr sana.
Ama o güne kadar,
Sustuðum her an,
Bir anlam kazanýr,
Ve sözüm,
Seni bulur..
Ama þimdilik sustum.
Dilime kilit vurdum…
Sustum ki; her kelime,
Kendini tanýsýn önce,
Ve yalnýzca hakikati anlatsýn.
Sustum…
Þimdilik sustum…
Dilime kilit vurdum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.