ŞİVAN

Susuzum, damaðýmda yorgun atlar kiþniyor
Mahzunum, nazarýndan mahrum gönlümün eliyorum külünü

Motifsiz cümleler gibi sarhoþum
Baþýna buyruk takýlýyorum dizelerde
Dizlerinin cennetinde buluyorum kendimi
Esrarlý gözlerinde yýkýlýyorum
Yýkýlmýþ gönüller figanýmdan tanýyor beni
Hangi kalple buluþsam bozgun yiyor
Uçuk atýyor goncalarý
Detone þarkýlar gibi çiðneniyorum hunharca
Morfin yemiþ akþamlarýn zulasýnda filizleniyorum
Yýldýzlar saçýyor ay parçasý þiirler doðuruyorum
Usturupsuz hislerin þavkýnda sönüyorum
Çürüyor gökten düþen elmalarý mutlu masallarýn
Kan kýrmýzý masalardan mecnun olup dönüyorum

Þivan düþmüþ yüreklerin sahilinde topluyorum gölgemi
Kucaðýmda öksüz büyüyen umutlarýmla
Göðsümün ateþinde gam demliyorum
Tütün basýyorum dudaklarýma
Dilimdeki acý tadýn mimarý oluyorsun
Anýlarýmýn ahengini bozuyor saçlarýn
Ve meydan okuyor gözlerin
Mihrabý yýkýlan ruhuma

Bileklerimi döven kan dalgalarýnda arýyorum seni
Yahut heybemde duran geçmiþ zaman tebessümlerimde
Sonsuza uzanan kirpiklerinin duldasýný yokluyorum
Kýzgýn demir gibi hala daðlýyor gözlerimi gözlerin
Göðsümde sakladýðým sözlerini yaðmalýyor haramiler
Büsbütün hiç kalýyorum bu fenada
Hani diyorum alsak zamanýn aklýný
Dönse baþý ta en baþa dönsek
Silmeden sevda fukaralarý kitaplardan ismimizi
Yormadan aþký tavýnda dövsek kalbimizi...


Sosyal Medyada Paylaşın: