Müebbet Sızı
Sýrrý buðulanmýþ bir aynadan
Þöyle bir baktým da kendime
Bu ben miyim
Bu sepya fotoðraflar gibi solgun yüz
Balýk katliamý yapýlmýþ denizlere benzeyen
Bu kýzýl mavi gözler bana mý ait…
Þu halime bak
Barbarlarýn yakýp yýktýðý bir ülke gibiyim
Hangi kadrajdan baksam
Kanlý bir savaþ meydanýna benziyor yüzüm
Kýlýcým kýrýlmýþ
Ordum daðýlmýþ
Kýzýl bayraklar sallanýyor deliksiz uykuyu unutmuþ gözlerimde
Eskiden böyle deðildim
Böyle kimliksiz bir rüzgar gibi esip
Bir bardak suda fýrtýna koparmazdým
Giden, gittiði ile kalýrdý
Gidenin ardýndan
Duvara çarpýlmýþ kadehler gibi daðýlmazdým
Þimdi, Soraya’yý taþlar gibi kendimi taþlýyorum
Unutmak istedikçe hatýrlýyorum
Hatýrladýkça, acýya beleniyor içimin nehirleri
Hatýrladýkça kaya kovuðuna hapsolmuþ sular gibi çürüyor
Hatýrladýkça, acýnýn kýlcallarýndan geçiyorum
Kol kýrýlsa da yen içinde kalmýyormuþ meðer
Unuturum demekle unutulmuyor, giderim demekle gidilmiyor
Silerim demekle silinmiyormuþ
Merhem yokmuþ bu acýya, teselli yok
Kavimler göçünden beri þifasýz bir yara
Kalubelaya dek süren müebbet bir sýzýymýþ
Ah göðsünde denizler saklayýp
Avuçlarýnda gökyüzü taþýyaným
Böyle nasýl sevdirdin kendini
Nasýl bir iþaret býraktýn ömrüme
Nasýl bir iz...
Ve nasýl güzel yaktýn ki
Söndürmeye kýyamadý hiçbir ýrmak
Hiçbir deniz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.