ben senin en çok Mono Lisa’yý kýskandýrýrcasýna objektife tebessüm eden o küçük resmini sevdim sevdikçe akýttým içimdeki zehri sevdikçe zehri bal eyledim
belki bütün cazibemizle haram birer meyve belki yasak bir ütopya belki de havada çarpýþan iki kurþunduk ne zaman hüzzam bir þarký gibi gülümseyen o küçük resmini gördüm belkileri bir kenara býrakýp bütün kalbimle aþka mutmain oldum
ki sen aþkýn o puslu labirentlerinde ne zaman bizi arasam güç bela yaktýðým her mumu rüzgarýnla söndürür s u s a r d ý n bir sigarayý kül tablasýnda ezer gibi habisleþmiþ bir yarayý kör býçakla deþer gibi s u s a r d ý n
sonradan anladým meðer saklayacak çok þeyi olan çok susuyormuþ çok susan, çok þey saklýyormuþ
meðer hiç eþit deðilmiþ aþkýn o paslý terazisi herkes ayný sevmiyor ayný özlemiyor ayný beklemiyormuþ týpký ölüm gibi aþklarda birbirine benzemiyormuþ
sonradan anladým bitti demekle aþk bitmiyormuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Highrock Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.