Ben Seversem

Hiç mutluluktan aðladýn mi sen?
Gözyaþlarý deli gibi süzüldü mu yüzünün kývrýmlarýndan?
Kalbin sevinçten kýracak gibi oldu mu kaburgani?
Sebepsiz terledi mi ellerin?
Heyecandan kelimeler dolandými diline?
Þarkýlar söyledin mi haykýra haykýra baðýra baðýra?
Rengarenk lale bahçelerinde hissettin mi kendini?
Sana yazýlmýþ sandýn mi bütün aþk þiirlerini..
Ýþte ben bunlarý hiç yaþamadým!

Birden yaðmurlar yaðdými üzerine?
Her damlada bir isim,
Biri huzur biri mutluluk biri hüzün biri aþk,
Hepsi bedeninle birleþip sýrýlsýklam sevdalandýn birine?
Ardýndan buram buram toprak kokusu.
Ýþte o yaðmurlarda ben hiç ýslanmadim!

Nezaman mutlu rüyalara dalsam,
Kabuslarla uyandým.
Ne zaman hayal kursam,
Uçurumun kenarýnda buldum kendimi.
Ne zaman bulutlarýn üzerine çýksam,
En yüksektekinden
Aþaðýya düþtüm.

Oysa ben seversem,
Kalbim kaburgami gerçekten parçalar.
Ben seversem,
Ýçimde havai fiþekler patlar.
Ben seversem,
Bütün dünyada çiçekler açar,
Yaz kýþ heryer hanýmeli kokar.
Ben seversem,
Gece bile güneþ doðar...
Sosyal Medyada Paylaşın: