KAYBOLDUM
Hayalleri olmayan bir çocuk gibi büyümeyi bekliyorum sadece.
Kaðýttan gemiler yapýyorum, hepsi batýyor suya düþünce.
Ýçimdeki kelebekler sýkýþýp kalmýþ kozalarinin icinde.
Gönlümün garýn dan otobüsler kalkýyor her gece.
Ne þoför biliyor gideceði adresi,
Ne de yolcu biliyor ineceði yeri.
Herkesin tek isteði uzaklaþmak sanki.
Gecee!!
Yine katran mi döktün þehrin üzerine!!
Ay parlamaz oldu güneþin hasretiyle.
Yýldýzlar göç etmiþ bilinmeyen gezegenlere.
Yakamozlar saklanmýþ okyanusun en derinliklerine.
Duvarlar tarumar, kaldýrýmlar kýrýk!
Yer çaresiz gök çaresiz insan çaresiz!
Bir kadýn umutlarýný kaybetmiþ.
Bir çocuk en sevdiði oyuncaðýný.
Bir baba aðlýyor gözyaþlarýni saklaya saklaya.
Ellerim ceplerimde,
Yüreðimde bir alev dudaðýmda bir ýslýk.
Bir gölgem bir de ben yürüyorum karanlýðýn içinde ...
Bir gölgem bir de ben kayboldum gecenin içinde ...
E.K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.