HOŞÇA KAL (436.)

Sensizlik ölümdür baþlý baþýna
Hasret býçaðýný batýr baðrýma
Hasretim sendin yar özlemim sendin
Gözlerinde yýkýldý yýkýldý bendim

Hasret yýktý beni naçar kaldým yar
Korunda kavruldum dört bir yanýmdan
Yorgun yüreðime sorarsan eðer
Ýçimde kanayan yaralarým var

Yaþanan acýlar kat kat arttýlar
Gönlüme zor gelen bir hasretin var
Bazen isyan ettim kötü kadere
Her gece kalbime býçaklar batar

Ayrýlýk ateþi yanýp tüttükçe
Hasret acýsýndan yanar bu caným
Adýna yazdýðým onca þiirler
Dillerde söylenir yanar yürekler

Kaç kere aldandým kaç kere yandým
Süründürdün beni naçar býraktýn
Büküldü belim doðrulmaz artýk
Sana gözlerimden yaþlar býraktým

Tükendi nefesim tükendi ömrüm
Bu sevda uðruna bin kere öldüm
Geçmiþim bu günüm gecem gündüzüm
Hoþça kal ateþim közüm hoþça kal




Fatma Ayten Özgün


Sosyal Medyada Paylaşın: