Boş Sokakların N’arası / Fizah

þerefine sarhoþ edici bir þiir düþürüyorum yürek kadehimden
çýðlýðýmý örüyor gecenin ýþýk bulmayan karanlýðý
zindan uykularýma kelepçe vuruyor acýnýn yüzü
hýrpalandýkça ruhum
uyuþtukça elimin her parmaðý
iniltilerimden ürküp suskunluðu yeðliyor
boþ sokaklarýn n’arasý



kendi masalýnda öðütülüyor yaramaz çocukluðum
kiraz bahçelerinden anýlarým dökülüyor bir bir
gaipten bir ses çýnlatýyor kentin boþalan meydanlarýný
“ya geç kaldý ya baþlamadý beklenen yangýn”



Ýrkilmek korkmak deðil elbet içimdeki metruk köprü
yýkýlýp derin kirli sularda kaybolma endiþesi hiç deðil
aklýmda yasaklanmýþ nice derin ince sýzým
fizahýma iliþen yanýk ahval
yüzümde kýrýlýp dökülen
gülüþ esareti
göðsüm inançla dokulu þiir
lâ çare
her þey bize karþý
duy ve gör
imkan’sýzým



iþittin mi
bir þarkýda yaðmur aðlýyordu
apansýz çöküyordu gök ülke
mizanseni çizilmiyor iþte
saklýmýn saklýsý anla
ha gece ha gündüz
farký yok sen olduðunda
azap ayný azap
çýkýlmaz yollar harabe her þey
susuzluðuma dökülüyor kezzap



EbRuAsya//


Sosyal Medyada Paylaşın: