Beþiktaþ sahilinde kuþlarla Hasbihal editörümü Boðazlýyor denize dökülen gancýk bir adam Gancýk diyorsam Tijenliyim ben Oðullarýnýn zýr delisi Babasýnýn tuttuðu altýn bileklikleri ve yüzük Yastýklarý
Saðdan soldan deniz düþüyor üstüme Cihangir’de bir adamý asýlýyor kalbim Delimiyim sence martý ekmeði Dokuz doðuran kedilerle yarýþýyor Kalbimin içinde ki tekmeler Kýzlanýyorum hepsine Tam yanýmda ikametgah eden yatta hýçkýrýyorum Kalamýþ sahilinden akþamcý çayý söyle Alo Kulaklarýma kadar sana doluyorum Makine çamaþýrlarý asýyor týp kolejli yüzlere Kalibre intihar selasý veriyor Tijenli yine her þeyi içmiþ Ýçtiysem azýcýk sek topraktýr Birazcýk natürmort Kahveci Mehmet Efendiyi Aðzýmda bir ekmek koþmaya baþlýyor Akort damarýmý açýyor ayaklarý Suratsýz maydonoz cinemasýndan Jandarma çalan rintintin Harfleri cafcaflý göz namluma atýyor
Aðzýmda koþan ekmekle çýldýrýyor tüm rüyalarým Hýçkýran çiçekli yastýklar yüzümde açýyor Babam hâlâ gelmedi! Soðuk sandalyede evin içinde camda ölü O t u r u y o r u m