Kim olduðumu bilmiyorum bu aralar.
Sanki ameliyat masasýnda kalmýþ bütün duygularým , umutlarým , yaþanmýþlýklarim.
Terimi silerken hayallerimi de silmisler.
Neþterle derimi deðil kalbimi kesmiþler.
Duygularým tek tek damlamis yere kaným sanmislar.
Sonra nabzým hýzlanmýþ bir an ölüyorum sanmislar.
Yaþamak için sebebim olmadýðýný nerden bilecekler?
Boþuna uðraþmasinlar , yapýlan hiç bir müdahaleye cevap vermeyeceðim.
Zifir karanlik olacak her yer hiç ýþýk görmeyeceðim , zaten görsem de gitmicem
Doktor bey !
Bagirsana feryad figan !
Hastayý kaybettik.
Ölüm saatimi söyleme ama,
hiç bir vakte iþlenmesin.
Hatta hiçbir evrakta adým bile geçmesin.
Soran olursa zamanýn içinde kayboldu gitti dersin.
Ve öyle bir ört ki üzerimi,
hiç kimse görmesin.
Mezar yerimi sadece kimsesizler bilsin.
Söyleyin hocaya bana dua bile etmesin.
Neler olduðunu bir ben bir toprak bir de Allah bilsin...
E.K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.