Erkenden uyanýnca her sabah gelirdim dükkanýnýn önüne Bir poðaça ver derdim içi dolu olsun afiyetle girsin mideme Nereden bilebilirdim yapacaðýn bu ayýbý Uðramam dükkanýna bir daha küstüm yaptýðýn hileye
Ýçi dolu bir zeytinli poðaça istemiþtim Sabaha kadar o poðaçayý çayýmla yemeyi beklemiþtim Girdim dükkana verdim parayý aldým poðaçayý Zeytin hiç yoktu içinde tek hamur yedim neden yaptýn bana bu numarayý
Artýk herkes bilsin ki Necip Efendi poðaçaya tövbeli Sadýk müþteriliði deðer görmedi iþte bu yüzden poðaçacýya öfkeli Ah poðaçacý ah!... sana bir güzel sövmeli Ama yapmam yapamam çünkü Necip gerçek bir beyefendi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mazhar Necip Bey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.