Adını koyamadığım şiir

Kelimesini yitirmiþ þiirler söz aldý gecenin kuytusunda
Ýnceden bir ses etti tuzaða düþmüþ hayaller
Kayýp olan kim diye bakýndý ortalýða imla kurallarý
Hecesiz, tiresiz ayrýlýp durdu tüm isim tamlamalarý
Belgisiz zamirler ile tanýmlýyorum birisini kendime anlatýrken
Noktayý da unuturum virgülü de bu yüzden anlamsýz akar dururum
Devrik cümleler ele geçirir yüklemi sahiplenir durur özneler
Kýrýk kalpler niteleme sýfatý olur mu diye düþünürken
Eklenip duran sýfatlarla daðýlýyor akýlsýz baþým
Aitlik eklerini terk edeli çok oldu bu yüzden benimki deðil seninki olanlar çoðaldý cümlelerin içinde
Ýsmin -i hali beni benden alýp götürüyordu
Zarfýn içine sýðan tümleci gören çocukluðum acýmsýtýrak gülüyordu
Ah benim kalabalýk gençliðim, içeri düþtüðünden beri dýþarýyý arar durur
Sarý kapaklý dolaplarý açýp sýfatlardan sýfat beðenircesine
Çekim ekleri alýp duruyorum sence, bence, çocukça ve öylece
Fonda bir müzik, sabahýn 5.30una kurulmuþ alarm ve Ýstanbul’un gün yüzü görmemiþ caddelerine ortak oluyor gecenin uykulu halleri
Uzan öpeyim sürgündeki gölgelerinden diyor yapraklarýný dökmüþ ýhlamur aðacý
En son kýrmýzý açmýþtý sardunyalar balkonun üþümüþ duvarlarýnda
Keþke sen de bizim gibi çiçek açsan dedi dilek kipi ekleriyle orkide
Belirtisiz nesneler ile tarife kalktým kendime almadýðým hediyeleri
Herkesin yüklemine özne olmasýn diye sakýndýðým aruz ölçüsü varlýðým
Günün sonunda hem gizli hem de sözde özne oldu yolculuðuma
Hep
O noktayý cümlenin sonuna koymayý unuttuðum için oldu bunlar
Ne þiir, þiir olabilecek olgunluða eriþti
Ne de ben, þair olabildim þiirin öznesinde
Sosyal Medyada Paylaşın: