Hasret

Etmedim kimseye þikâyet.
Kendi derdimi unutup, seninkine koþtum.
Ne bir aþ verdin, nede bir sevgi...
Dünyamýn içinde, kaybolma sebebimsin.
Þimdi sorsan bana...
Ne haldesin? Diye...
Ne yaptýðýmý, ne ettiðimi bilmiyorum.
Hayat mý acýmýyor bana, yoksa insanlar mý?
Çözemedim soruyu hala...
Ne bir selamýn eksik gönlümde, ne de gönlün bende.
Varamýyorum istediðim yere...
Ýçimde bir yerde konuþuyorsun "gelicem" diyorsun.
Ama gelmiyorsun, gelsende ne deðiþir þu dünyada...
Dünyam mý deðiþir, ben mi deðiþtirim.
Deðiþmek mevsimlere yakýþýr diyordum, mevsim þimdi benim.
Ýlkbaharda çiçek açmýyorum,
Yazýn ortalýðý kavurmuyorum,
Sonbaharda yapraklarým dökülüyor, umudum kýrýlýyor.
Kýþýn buz kesiyorum.
Dýþarýda kar yaðýyor, benim gözlerime hasret.
Hasret hiç bir zaman geçmicek,
Ýster yirmi beþ olayým, ister atmýþ beþ.
Hiç bir zaman dinmiyecek,
Ve sen, hiçbir zaman gelmeyeceksin.
Ve ben, bir odanýn içinde þiirlere sýðýnacaðým.
Þiir de yetmeyecek bir zaman sonra, kitaplara sýðýnacaðým, o da yetmeyecek, yetemeyecek...
Sosyal Medyada Paylaşın: