MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

DUDAKLARIM KURUDU (411.)
F A Özgün

DUDAKLARIM KURUDU (411.)




Unut diyorsun bana nasýl unuturum ki
Kendini býraktýn kanattýðýn içimde
Gidersen bu gönül asla affetmez seni
Duygularýn karýþmýþ sen sorgula kendini

Koca kentin çýðlýðý çýnlarken kulaðýmda
Kaldým insan selinin arasýnda yapayalnýz
Büyük bir korku sardý yüreðimi apansýz
Dudaklarým kurudu sevgi susuzluðundan

Hasret kurþunlarýyla yüreðim pare pare
Sabýr taþý da olmaz çaresiz derde çare
Ruhumda ki dalgayý parçalarken kayalar
Günleri mi boþluðun ipinde sýraladým

Yýllarca sürüklendik bu sevdanýn ardýndan
Bir rüya var gördüðüm aklýmdan hiç çýkmayan
Çýrpýndýkça battýðým aþk denilen o düþten
Yalnýzlýk uykusundan gözümü araladým



Fatma Ayten Özgün
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.