Düþünmeden yürüdüm bazen, Ýnsanlara çarptým görmeden. Otobüsü kaçýrdým kaç kez. Yapayalnýz, sessiz, Deli divane, Günler pervane, Mevsimleri þaþýrdým. Aklýmý kaçýrdým. Yine de diz çöküþ yok...
Peþinden koþtum yüzlerce emelin: Kimisi çýð altýnda kaldý, Kimisi bu þehrin Zehir kusan dumanlarýna karýþtý. Þimdi sensin tek kazýntý. Her gece kabuslar... Seni bulmadan, Bana güzel düþ yok... Sosyal Medyada Paylaşın:
maviye sürgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.