İHANETİN GÖLGESİNDE

Ne kadar merhamet ettiysem,
O kadar aðýr yaralar aldý bu yürek.
Her verdiðim affýn bedeli bir hançer oldu,
Her dost sanýlan bir düþmana döndü.

Ben ki yüreðimi yol ettim insanlara,
Ben ki sevgimi bölüp daðýttým avuç avuç.
Ama ne gördüm, ne buldum bu dünyada?
Hançerler saplandý, geriye acý kaldý sadece.

Her yanýmda izleri var ihanetten doðan yaralarýn,
Bir sözün, bir bakýþýn zehir gibi aktýðý geceler.
Yine de sustum, yine de baðýþladým,
Merhametim belki de kendi celladým oldu.

Ama bilmezler, bilmez o hançeri tutan eller,
Benim yaralarým her darbede daha da güçlenir.
Her yara, derin bir hikaye býrakýr ardýnda,
Ve o hikaye, beni dimdik ayakta tutar sonunda.

Þimdi baksýnlar gözlerime,
Görsünler nasýl yýkýlmadýðýmý.
Çünkü kalbim, hançerlerle delinse de,
Merhametten vazgeçmeyecek kadar asil bir kalp.

Ne kadar acýtýrsa acýtsýn ihanetin soðuk yüzü,
Biliyorum ki, sevgi her zaman galip gelir.
Ve ben, hançer yaralarýyla yürüsem de bu yolda,
Merhameti terk etmeyenlerden olacaðým daima.

Yine affederim, yine severim,
Çünkü insan olmanýn özüdür merhamet.
Ýhanet edenler, kendi ruhlarýný yitirse de,
Ben yüreðimdeki ýþýðý söndürmem asla.

Þimdi buradayým, hançer izleriyle dolu bir beden,
Ama hala umuda inanan bir yürek.
Bu acýlar, beni benden koparamaz,
Çünkü sevginin gücü, ihaneti hep yener.

Her hançer darbesi bir ders oldu bana,
Kim gerçek dost, kim yalan, ayýrmayý öðrendim.
Acýnýn diliyle yazýldý kaderimdeki mýsralar,
Ama yine de sevgiyle dolu kaldý yüreðim.

Görmesem de gökyüzünün mavisini bazen,
Hissediyorum içimdeki güneþi hep.
Çünkü ihanet karartamaz sonsuza dek,
Merhametle dolu bir ruhun özünü.

Sormasýn kimse neden affediyorum,
Çünkü kin yüreði taþ yapar, sevgi kanat.
Ben o kanatlarla uçmayý seçtim hep,
Ve her yarama ýþýk doldu sonunda.

Hançerlerin izi hala derin olsa da,
Onlar bana artýk yük deðil, birer madalya.
Çünkü acý, insaný olgunlaþtýran bir öðretmendir,
Ve ben o derslerden dimdik çýktým bu hayatta..
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: