İYİ DEĞİLİM

Sabahýn karanlýðýnda yankýlanýr sessizliðim,
Her adýmda yankýlanýr, boþluða çarpar kimliðim.
Ne gökyüzü dost bana, ne yýldýzlar;
Ýyi deðilim, hayýr, bu çok aþikâr.

Rüzgar saçlarýmý savursa da usulca,
Serinliði bile dokunmaz içimdeki boþluða.
Dünya dönüyor, ben duruyorum,
Hayat çaðýrýyor ama duymuyorum.

Dost bildiðim sözler hançer olmuþ,
Uykularýmda yankýlanan yankýlar dolmuþ.
Bir türkü mýrýldanýr gibi içimden geçen,
Ama naðmeleri kesik, hepsi biçilen.

Geceler uzun, yýldýzlar eksik,
Bir mum ýþýðýnda kaybolmuþ gözlerim derin.
Yaðmur yaðar, siler mi izi?
Hayýr, çünkü içimde çürümüþ kökleri.

Ýyi deðilim, bu bir itiraf,
Hayallerimin üstü toprakla kaplanmýþ saf.
Gözlerimde fer deðil, sadece yorgunluk,
Kalbimde çarpan sadece bir alýþkanlýk.

Kimse bilmez içimin karanlýðýný,
Her tebessümde saklý acýnýn yankýsýný.
Sorarlarsa nasýlsýn diye,
"Ýyiyim" derim, biter tüm mesele.

Ama gerçek buradadýr,
Ne gündüzler ne de geceler yaradýr.
Ýyi deðilim, saklamýyorum,
Bir yabancý gibi kendi hayatýmý izliyorum.

Rüzgar uðuldasýn, kuþlar þarkýlar söylesin,
Beni anlamaz bu dünya, ne yapsýn.
Belki bir gün, o sabah gelir,
Ama bugün deðil, iyi deðilim, hayýr.


Gözlerim dalýyor uzak ufuklara,
Bir cevap arýyorum kayýp sorulara.
Neden bu sessizlik, neden bu hüzün?
Sormaktan yoruldum, geçtiðim her gün.

Yollar uzar, yolcular deðiþir,
Ama içimdeki yara bir türlü iyileþir mi?
Her köþe baþýnda hatýralar saklanýr,
Her adýmda bir aný, içime dolanýr.

Ýyi deðilim, bu sessiz çýðlýk,
Duyulmaz asla, ama yankýlanýr ýlýk.
Ne zaman biter bu zifiri gece?
Karanlýk büyür hep içimde ince ince.

Sýðýndýðým bir liman yok, bir ýþýk da yok,
Yalnýzlýk bir deniz olmuþ, dalgalar boðuk.
Her nefeste biraz daha aðýrlaþýyor,
Bu yük omuzlarýmda sessizce taþýyor.

Kimse görmüyor içimdeki yangýný,
Ateþ küllense de saklýyor dumanýný.
Bir aðýt gibi içimden yükseliyor,
Ama sesim duyulmadan tükeniyor.

Ýyi deðilim, bunu anla dünya,
Ne güneþ teselli, ne ay, ne de rüya.
Her sabah yeniden deniyorum yaþamayý,
Ama her gece unutuyorum umudu bulmayý.

Belki bir gün, uzaklarda bir sabah,
Ýçimdeki bu sis daðýlýr bir anda.
Belki bir melodi, belki bir ses,
Kýrar bu zinciri, bitirir bu sessiz esaret.

Ama o gün gelene dek bekleyeceðim,
Ýçimdeki karanlýkla savaþ edeceðim.
Bir gün diyorsam, bir gün mutlaka,
Ama bugün deðil, iyi deðilim hâlâ.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: