YÜREĞİMDEKİ HÜZÜN

Kýrdýlar yüreðimi, paramparça ettiler,
Bir umut saklarken gözlerimde,
Yaraladýlar kalbimi, ince ince derinlere iþlediler,
Bilmiyorlar mý, sen vardýn her acýnýn içinde?

Annem, nasýl anlatýlýr bu yangýn sana?
Sanki içimde kopan fýrtýnalar,
Diz çöküyor sevdam, düþlerim savruluyor.
Bir zamanlar çiçek açardý kalbim,
Þimdi ise solgun yapraklardan baþka ne kaldý?

Ellerim hep boþ, gözlerim hep nemli,
Bir daha sever miyim? Bilmiyorum,
Denedim, ama hep hüsranla döndüm geri,
Sanki her adýmda biraz daha kayboluyorum.

Oysa sen öðretmiþtin bana sevmeyi,
Küçükken sarýldýðýnda, her þeyin geçeceðini,
Þimdi sarýlacak bir umut kalmadý elimde,
Bir tek senin anýlarýn, bir tek senin sözlerin,
Kulaklarýmda çýnlar: "Geçecek yavrum, sabret."

Ama bu kez geçmiyor anne,
Bu kez içimde koca bir boþluk,
Ne yýldýzlar ýþýldýyor gecemde,
Ne de güneþ doðuyor sabahlarý.

Yine de belki bir gün,
Senin sesin gibi sýcak bir ses,
O yýkýk duvarlarýmdan içeri süzülür,
Ve ben yeniden öðrenirim sevmeyi,
Ama þimdilik, sadece senden güç alýyorum anne.

Kýrdýlar yüreðimi, yaraladýlar beni,
Ama senin sevgin hâlâ içimde,
Ve belki bu da yeter,
Bir daha sevmek için deðil,
Ama yaralarýmý sarmak için
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: