Kuşku

Taþ deðil sevdiðim bendeki yürek
Acýmaz, tarumar eder durursun
Derdi söylemeye dil, lisan gerek
Nazarla imkana mühür vurursun

Yeltendim bu yoldan sensiz geçmeye
Arzum parelendi, bacak dürüldü
Eðildim badeden yudum içmeye
Önüme firkatten engel örüldü

Sevdanýn torunda sýkýþtým kaldým
Ahuzarým o diyara varmadý
Son çare elime bir kalem aldým
Meþgale oldu da derman olmadý

Kapýlýnca bir faninin seline
Köreldi hissiyat bir baþkasýna
Bir defa düþünce elin diline
Hak verdim özümün her kuþkusuna

Heder etmek günü bir hiç uðruna
Deðer mi deðmez mi gönüle sorun
Ayný ayaz eser, onun baðrýna
Kederi, hayýfý o zaman görün
Sosyal Medyada Paylaşın: