Yâr Dudağından

Tepemin üstünde sapsarý boncuk
Yâdýmda gölgesin gün ýþýðýnda
Saklýdýr utangaç, küçük bir çocuk
Alnýnýn sayýsýz kýrýþýðýnda

Ekmek, aþ gibidir bende heyhatlar
Bazen yeri gelir, bazen itiyat
Hastadýr bir zaman durmayan atlar
Beklerler koþacak yeni bir hayat

Bulsaydým sinende küçücük boþluk
Kaçmaz sýðýnýrdým yaðmurlarýna
Çok zaman içimi kemirdi hiçlik
Bakmadým baharýn maðrurlarýna

Þenliðin çaðlarý toylukta kaldý
Gama gark oluyor son demlerimiz
Doðan güneþ battý gün akþam oldu
Ayný olmasa da matemlerimiz

Nazým sana geçer, þikayet sanma
Ardýmdan güldürdün insan kýsmýný
Duada bir defa söyledim amma
Kalem, kaðýt bilir bir tek ismini

Gittiðim bu yolun sonu malumdur
Yiyemem uðrunda ömür baðýndan
Umudum yürekte sýska bir mumdur
Bir “of” çýksa söner, yâr dudaðýndan
Sosyal Medyada Paylaşın: