Kýstýrýldýk aman, çýkýþý kapalý bir kapan, dinci düþünce bizi yöneten biz gidiyoruz peþinden.
Geriden iten; Ýstanbul’un kýyý bir köþesinde -çok fakir iken- gençliðinde muhasebecilik yapan bir adam þimdi Ak Saray’da Sultan.
Komþusu Bakkal Haným vallahi televizyonda söyledi; “N’apalým, fakir idi öylesine, bazen ekmek alacak parasý yoktu ki, yazardýk veresiye.”
Tek evlilik yüzüðüyle yolun sonuna geldiðinde, milyarlýk bir servet yapan, bu yolcu adam;(*) Ýitibardan tasarruf etmedi, itibar bitti çekti-gitti.
(*) Giden bir yolcuya yazýlmýþ olan EY YOLCU! þiir dizelerinin; Sayýn Necmettin Halil Doðan’a ait DUR YOLCU(=asýl adý BÝR YOLCUYA) olan þiiri ile uzaktan-yakýndan hiçbir akrabalýðý yoktur. Güncel olmasý nedeniyle yinede okumanýzý öneririm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.