Al Beni de Götür

Bir yangýn yayýlýyor geceye,
Hangi vadinin çiçekleri yanmýþ bilmiyorum.
Adýný koyamadýðým bir yalnýzlýk
dolaþýyor bedenimde.
Al beni de götür,
Artýk kendime bile sýðamýyorum.

Turnalarýn sessizliðe gömüldüðü
bir gökyüzü taþýrým içimde.
Kim bilir hangi masalda kaldý
Umutla yola çýkan yolcular.
Al beni de götür,
Bu þehir artýk düþlerime dar geliyor.

Bütün rüzgârlar peþime düþmüþ,
Ötelerden bir söz taþýrým sana.
Hüzünlü bir türkünün eþiðinde
gölgelerle konuþuyorum.
Usulca akan bir nehrin suyu gibiyim,
Akýntýsý hep sana doðru.

Tut ellerimi,
Göðsümde açan suskun gülleri kanatma.
Yaðmurun yumuþattýðý toprak gibi,
yeniden doður beni.
Al beni de götür,
çünkü burasý ne bana ne de düþlerime ait.

Ellerimde yarým kalmýþ dualar,
Gönlümde yýllanmýþ hasretler.
Her yerde adýný arýyorum,
susuz bir aðacýn kökleri gibi.

Al beni de götür buralardan.
Sosyal Medyada Paylaşın: