Sensiz geçen günlerim, sýrtýma inen kýrbaç,
Çekmemiþ böyle acý, ne Yûsuf ne de Hâllac!
Þu pespâye halime, Lokmân da deðil ilâç,
Öyle bir dipteyim ki; gökyüzüm bastýðýn yer.
Olamýyor hiç kimse, zâtýn kadar mûteber,
Gönül ihsân istemez, sen gölge etsen yeter!
Þu içimdeki yara, külüne kadar muhtâç!
Öyle bir dipteyim ki, bastýðým her yer makber.
Gözümden uzak olan, yalnýz gözüme ýrak.
Sevda kara oluyor, çaðýrdýðýnda toprak.
Yedi kat dibe girdim, say ki parçalanarak;
Öylesi bir dip iþte, her zerrem zirûzeber!