BİRAZ YAĞMUR BİRAZ KAR ÜSTELİKTE MEVSİM KIŞ DEĞİLDİ
illerden adsýz,
soylardan cansýz,
mevsimlerden kara kýþ,
ben mi ben yoktum,
camda gözlerim,
saksýda kuþ konmaz,
bahçe kapýlarý dövünüp duruyor, demir demire,
belki hava soðuk belki yüreðim,
öyle soðuk ki,
kuþ kýpýrdamýyor,
aðaçlarýn yapraklarý titriyor,
ben sýcak bir fincana içimin soðuk zemherinde bahar saç diyorum,
mümkün gibi,
ol deyince olduran gibi,
gözlerim kapanýyor,
uykunun aðýr örtüsü seriliyor,
bir geceyi daha kuþlar gibi,
öyle yalýn ayak bulmaya çalýþýyorum,
aklýmla baþým arasýndaki mesafe,
daha onu bulamazken, ben kendimi bulmaya çalýþýyorum,
kaybolup gitmek, o kadar zor ki,
herkes gidecek ve insan kendine kalacak,
iþte felaket insan kendi yolunu bulamýyor,
tüm yollar uzun uzadýya bir karanlýk,
biraz yaðmur biraz kar üstelikte mevsim kýþ deðildi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.