KENDİLİĞİNDEN

KENDÝLÝÐÝNDEN


Sevgiye çok acýkýrýz,
baþkasýnýn açlýðýna benzemez.
Aðrýlarýmýz dinsin diye
içimizde aðlayýp duran çocuðu
býrakýp kaybolmak isteriz...

Bu bakýldýðýnda görülür,
çaresizliðimizi anlatýr gözlerimiz;
o sýra çýplak ayaklarýmýzla
ateþte yürütseler
cehennemimizden güleriz...

Ah azýcýk umudumuz olsaydý
aþkýn meydanýna çýkardýk,
sevgilinin keskin kýlýcýna
göðsümüzü gererdik
ve kendiliðinden düþerdi baþýmýz...


27 Kasým 2024
Yekta Attila
Sosyal Medyada Paylaşın: