Yaþamak deðil, beklemek bu. Sevmek isterken delirmek. Aðlamak karanlýk bir köþede. Ve sonra güçlüymüþ gibi gülmek. Yarýnlardan kaçamayacaðýz. Bir korkak gibi son günü bekleyeceðiz. Hiç sevmediðimiz dünleri özleyeceðiz. Ve öleceðimiz günü asla bilmeyeceðiz. Yazýk... Yazýk ki ne yazýk. Sevda ne , aþk ne ,dostluk ne ,vefa ne Öðrenemeden göçüp gideceðiz. Yazýk... Yazýk bize.. Yazýk ki ne yazýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.