GEÇMİŞİN İZLERİ (329.)

Hayaline daldýðým nice uykusuz gecelerim
Savuruyor yüreðimi kül gibi
Siyahýnda yeþil var kimsesiz gecelerde
Acýyla yýpranmýþ sevdam zifiri karanlýk
Ýçimde bir sonbahar havasý var
Ýçimi ürperten bir rüzgar esiyor
Üþüyor tüm bedenim
Darmadaðýn düþüncelerim
Nedir bu geçmiþe olan tutkum
Alaca karanlýkta nehir gibi gözlerin
Geçmiþin ilahi sesleri kulaklarýmda
Kaðýttan kayýklar yaptým yüzdürdüm
Gönderdim gelecek umutlara
Beyaz badanalý evlerin
Loþ avlusunda yasemin kokularý sarmýþ her yaný
Cumbalý pencerelerinde sýra sýra dizilmiþ saksýlar
Ýçinde sardunyalar küpeler renk cümbüþü gibi
Geçmiþle yüzleþtim anýlarýmý andým
Gecemin aydýnlýk yüzüsün sen
Karanlýðý delensin
Güneþle doðuyor gölgenle batýyorum
Þu kýsacýk ömrümde bana hayat verensin
Ah bu sonbahar akþamlarý
Çok üzdünüz beni
Yaprak yaprak döktünüz



Fatma Ayten Özgün
Sosyal Medyada Paylaşın: