Bir gönülde bulmayý umuyordun da hevesi,
Heyhât hicrân deryasýnda alýr oldun nefesi!
Her gece öldürüyorsun, sabah yine doðuyor;
Güneþ gibi odana.. þu; ’’ âit deðilim hissi.. ’’
Hangi yolu beklesen umudun hep beyhûde,
Kim bilir kendi hayatýnýn yüküsün belki de!
Seni bu kimsesizlik, urgandan fazla boðuyor;
Nihayet kaldýn iþte, tahammülden de âzade..
Dallarýn güçsüz düþtü, meyvesiz mücbir eðildi,
Yapraklar ansýz soldu, sebebi mevsim deðildi!
Ne kadar yansan dâhi, güneþin senden soðuyor;
Kabul et! Siyâh mâsum, mâi hep gizli kâtildi..