Ölmek için çok yorgunum. Yaþamak için daha çok… Melankolik bir asfalt kusmuðu asýr. Ve ben bu asrýn sancýsý… Kim doðurdu kaygýlarýmý? Bilmeden arþýnladýðým sokaklar Yüzüme vurur bir tokat gibi Hakikat çekirdeklerini. Gördüm ki Gördüm ki, ruhumun aynasýnda fokurduyor aksin. Ne kadar da aksisin… Fakat aldýrmayacaksýn, ne de olsa Feza kokularý ve magma köpükleri arasýnda Sevmeyi sevmek Benimkisi Senin için, sana inat! Bilirim sen satýr görürsün. Ben kader! Yýlkýlar arasýnda koþturduðum günlerde kalma Bayat hayat tadý damaðýmda… Kaldýrým üstü kol kanat, Ýki büklümüm. Matemler erir gövdemde Ne cemadat iþitir ne hayvanat. Bilirim, sen Tek boyutlu hayatýnýn cenderesinde Sürüklenmektesin. Sen de bil! Ben sýzdýðým zamanýn þekline direniyorum! Ve akmamak için küfrediyor damarlarýmdaki kan. Bre hey zalim çek kelimelerini kýnýndan Vurmak istersen garibi gönlünden, An bu an! Ama bil ki ya biriz biz Ya bir eksik… Farkýmý fark edebilmek için ýraklarda Çokça acýttým kendimi. Öðrenemedim. Ama öðrendim ki doðup batmýyormuþ güneþ. Dünya dönüyormuþ. Sen de dönersin belki bir gün yüzünü. Tenezzül edersen avam tabakasýndan bu ferde; Perde perde gerilmiþ damarlarým En incesinden kýzgýn bir þiþ ile Deþilse bile. Zannetme ki bir günde deðiþiyor bu memlekette bu þeyler. Zannetme ki; senden baþkasý bilmez düþlerini…
Mazimin âtimi yutuþunu izledim gözçukurlarýmda. Düþtü payýma en soysuzu vakitlerin. Bakmak için çok geç, gözlerime! Son yapraðý da soldu içimdeki gülün. Gülüþlerini sakla baþkalarýna, Aþklarýna sakla mesela… Yahut yamaçlarýna burnunun zirvesinin. Ne de olsa sen sensin, ben benim. Ne diye eklemlerinden sana kenetleneyim? Yaþamak için yaþlanmak çok aðýr deðil mi Senden, seni isteyeyim!
Bir mahzen ýslaklýðý ayaklarýmda Göz hapsindeyim aðaç kabuklarýnýn. Göðsüm tunçlaþmýþ, mermerleþmiþ Sertleþmiþ içi boþalmýþ terimlere karþý. Bu tekerleme terennümü bu yüzden Yýldýrýr seni siperlikler arkasýnda bile! Bu somut hile, müþahedat âleminin Karýncayiyenlerin ve cinnîlerin Diline dolaþtýrýlmýþ bir hida’dýr. Nihayet bulmak isteyen ve Emen irinini beynimin. Beylik laflarý eden… Bu Sibirya Türküsünü sana ben Baþkentin sokaklarýnda haykýrýyorum. Baþkent þerha þerha yarýk! Baþýmýn dibini kaþýklýyorlar, hissediyorum. Bir þimedifer tüm heybetiyle Geçiyor hayalimdeki þehirden. Biraz da sen sür izimi… Dýþlanýrsa insan ancak böyle dýþlanýr. Yine de en fazla soyulurken ruhumdan derim Güne dünden haber ederim. Dedim ya çek kýnýndan kelimelerini. Çek ama ellerim boþ. Sunacak bir meyim yok sana. Senin sâkîn deðilim. Varsa yoksa bir heyula, Bir boþ koðuþ ve bir pabuç. Dama attýðýn pabucumun teki hani. Hani bir soru yüzünden Sora sora çöllerde Yüzüme gözüme bulaþtýrmýþtýn kinini. Sormaz olsaydým, soluksuz kalýp! Sonrasýz kaldým… Neden sonra anladým. Kalmadý içimde kimse. Ölmek için çok eksiðim Ölmemek için çok fazla.
(Baranî)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Baran ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.